Po wyprodukowaniu 6 tys. egzemplarzy, w 1937 roku wprowadzono model Sonderklasse (fot.4), produkowany do 1940 roku. Wojna pokrzyżowała plany związane z wprowadzeniem jego następcy o symbolu F9, więc uczyniono to dopiero w 1953 roku prezentując model F91 Sonderklasse (fot.5).

Przy tej okazji konstruktorzy przeszli jednak na przedni napęd, przy czym silnik nadal pozostał w ustawieniu wzdłużnym. Była to jednostka 2-suwowa, 3-cylindrowa o pojemności 896 cm3. Po dwóch latach poszerzono nadwozie o 10 cm, zwiększono pojemność silnika do 906 cm3.

Zmodernizowany model nazwano Grosser 3=6 (fot.6), występujący również w wersji cabrio (fot.7). W zależności od liczby drzwi był to typ - F93 lub 4-drzwiowy F94 (fot.8, fot.9), względnie F94 U - czyli kombi zwane Universal (fot.10).

W styczniu 1931 roku DKW przedstawiło niezwykły samochód małolitrażowy DKW Front F1
(fot.1, fot.2) opracowany w rekordowo szybkim tempie, w ciągu 36 dni.

To przełomowe autko miało poprzecznie osadzony 15-konny silnik motocyklowy 600 cm3, napędzający koła przednie. Drewnianą karoserię pokryto dermą. Wóz montowany u Audi sukcesywnie modernizowano. Już w grudniu tego samego roku ukazały się odmiany 4-miejscowe.

W 1932 roku przedstawiono F2 (fot.3), w zależności od silnika 584 i 692 cm o mocy 18/20 KM otrzymujące symbol 601/701. W 1934 i 1935 roku dodatkowo montowano limuzyny praktycznie tak samo wyglądające kabriolimuzyny serii F4 Meisterklasse. Jednocześnie do 1938 roku powstawało DKW F5 Reichsklasse z silnikiem 600 cm3 i Meisterklasse z jak zwykle nieco większą jednostką 700 cm, którą otrzymywał również opracowany na tej bazie roadster F 5 700 Front Luksus Sport (fot.4).

Następnie od 1937 roku produkowano DKW F7 także w wydaniu Reichsklasse 600 i Meisterklasse 700 (fot.5), które na przełomie 1938/1939 roku zastąpiono modelem F8 wytwarzanym do 1942 roku. Łącznie powstało 275 tysięcy egzemplarzy Front. Warto wspomnieć, że od 1932 roku DKW należało do koncernu Auto Union, w skład którego wchodziły jeszcze firmy Audi, Horch i Wanderer.

Nie licząc F8, powstającego w NRD jako IFA (fot.6) i opracowanego na bazie F8 modelu F10 oferowanego tylko w 1950 roku, trzon powojennej produkcji stanowiły modele DKW F89 Meisterklasse wytwarzane w latach 1950-1954 (fot.7), napędzane 2-suwowym, 2-cylindrowym 23-konnym silnikiem 684 cm3, nadal osadzonym poprzecznie. Samochody te odznaczały się rozstawem osi 235 cm i długością 420 cm. Jedynie kombi o nazwie Universal miało rozstaw osi o 10 cm większy, a długość mniejszą – 405,5 cm.

Prototyp następcy tego wozu, nazwany Junior wyposażony został w 2-cylindrowy silnik 660 cm3, ale w efekcie do produkcji w 1959 roku wdrożono model DKW Junior (fot.8) z jednostką 2-suwową R3-741 cm3, którą po roku w modelu Junior de Luxe (fot.9) zastąpiono silnikiem o pojemności zwiększonej do 796 cm3. Junior o 3 bryłowym nadwoziu miał rozstaw osi 217,5 cm i długość 396,5 cm.

W 1963 roku zastąpiono go modelem F11 (fot.10) i F12. Wersje te różniły się pojemnością silnika, która wynosiła 796 względnie 889 cm3. W porównaniu z Juniorem zwiększono rozstaw osi do 225 cm, powiększono przednią szybę i wykonano bardziej kanciaste zakończenie tylnej części dachu – co zwiększyło ilość miejsca na głowy. Oprócz limuzyn istniał kabriolet (fot.11). W 1965 roku zakończono produkcję tej serii aut, pozostawiając po nich lukę rynkową.