x

<

>

historia

The Indian Motorcycle Manufacturing Company to najstarsza amerykańska marka motocykla, założona jako Hendee Manufacturing Company. Założycielami byli: kolarz George M. Hendee i mechanik Carl Oscar Hedstrom. Firma powstała w 1901 w Springfield w stanie Massachusetts dwa lata przed bardziej znaną wytwórnią Harley Davidson Motor Company.

Prawdopodobnie pierwsze egzemplarze motocykli Indian pojawiły się na ziemiach polskich (wówczas pod zaborami) jeszcze przed I wojną światową. Mogło stać się tak za sprawą prywatnego importu lub armii carskiej Rosji, której oddziały stacjonujące na blisko 70% terytorium Polski, posiadały na wyposażeniu motocykle Indian. Poszlakowo potwierdzają to zdjęcia i relacje.

Na przełomie 1922 i 1923 roku rozpoczęto działania związane z otwarciem polskiego przedstawicielstwa motocykli Indian. Marka miała bardzo dobrą opinię społeczną, czego powodem był fakt używania takich motocykli przez wojsko. Dawało to dobre rokowania handlowe. Latem 1923 roku, nowe motocykle Indian można już było kupić w pierwszym przedstawicielstwie tej marki w Polsce – Michał Bogusławski, Warszawa, ul Mazowiecka 3.

Motocykle Indian miały wyrobioną renomę, co handlowcy wykorzystywali w różny sposób, niekiedy wręcz karykaturalnie. Dobrym przykładem jest informacja zawarta w relacji z otwarcia I Targu Samochodowego w Warszawie.

Czytamy tam, że firma sprzedająca Indiany i Mercedesy postarała się, aby nawet niezamożni marzyciele mogli mieć namiastkę upragnionego pojazdu i obok oryginalnych pojazdów zaoferowała… rowery marki Indian i Mercedes.

Oprócz wojska, które w owym czasie cieszyło się ogromną sympatią społeczną, chwały motocyklom Indian przysparzały wyczyny sportowe. O te było o tyle łatwo, że Indiana dosiadał najlepszy polski kierowca wyścigowy Henryk Choiński i jego następcy: Tadeusz Rudawski i Witold Rychter.

Ten ostatni właśnie na Indianie zwyciężał w wielu zawodach, zdobywając m.in. Torowe Mistrzostwo Polski w 1927 roku, a rok wcześniej, wiosną 1926 roku, jadąc sportowym Indianem ustanowił polski rekord prędkości. Indiany odnosiły również liczne triumfy w rajdach motocyklowych.

modele

Indian Light Twin
Produkcję tego modelu rozpoczęto w 1917 i trwała ona do 1919. Light Twin zastąpił wcześniejszy Model K, zwany Featherweight („Waga piórkowa”) z 1916, zaprojektowany specjalnie dla młodych, początkujących motocyklistów.

Light Twin był jednak od niego nieco większy i droższy (Featherweight o pojemności 221 cm3 był sprzedawany za 150$, Light Twin - za 180$). Light Twin miał pojemność 257 cm3, przód amortyzowany resorem półeliptycznym, trzystopniową skrzynię biegów obsługiwaną za pomocą charakterystycznej długiej dźwigni umieszczonej przy baku i wyeksponowane koło zamachowe.
Indian Scout
Na sezon 1920 Indian przygotował nowy model, Scout z 37-calowym (606 cm3) bocznozaworowym sillnikiem typu V-twin. Po raz pierwszy pokazano go w październiku 1919, lecz do sprzedaży wszedł w 1920. Scout był zupełnie nową, odmienną konstrukcją, był znacznie łatwiejszy w prowadzeniu i bardziej niezawodny w porównaniu ze wcześniejszymi modelami Indiana i otworzył nową epokę w historii tej firmy.
Indian Big Chief
Indian Big Chief od swego kuzyna, modelu Indian Chief (Chief z silnikiem 61 cali czyli 998 cm3, oparty z kolei na wcześniejszym modelu Scout, pojawił się w 1922) różnił się głównie pojemnością silnika; tutaj zastosowano większy silnik, 74 cali sześciennych czyli 1206 cm3. Zarówno Big Chief jak i Chief okazały się sukcesem.

Użyto w nich silnika typu V-twin z cylindrami ustawionymi pod katem 42 stopni, z gaźnikiem Indian Schebler i magneto Splitdorfa. Rama została przekonstruowana i wzmocniona. Zbudowano ją tak, by siodełko kierowcy można było umieścić jak najniżej. Na kierownicy znajdowało się pokrętło gazu (po lewej) i regulacja wyprzedzenia zapłonu (po prawej). Przewody częściowo ukryte były w kierownicy, a ich odsłonięta część miała oplot skórzany. Pedał hamulca był po prawej, a sprzęgło – po lewej stronie motocykla. Do tego dochodziła umieszczona przy baku dźwignia odprężnika. Światło przednie i tylne oraz klakson były zasilane z generatora firmy Splitdorf lub 6-woltowego akumulatora Vico. Lampę przednią i tylną włączało się jednym przełącznikiem, umieszczonym razem z prędkościomierzem w obudowie przykręconej do górnej części ramy, ponad bakiem.

Motocykl malowany był na czerwono, w odcieniu zwanym Indian Red, ze złotymi szparunkami. Standardowe wyposażenie obejmowało lampę przednią działającą w dwóch trybach (światło krótkie/długie), lampkę tylną, prędkościomierz, klakson, pudełko narzędziowe wraz z zestawem narzędzi i amortyzowane siodełko Mesingera. Nie obejmowało natomiast bagażnika, który trzeba było kupić osobno.
Indian 741
Indian 741 oraz Indian 841 to dwa modele budowane w czasie drugiej wojny światowej dla amerykańskiej armii. Model 741 wyposażono w konwencjonalny silnik V-twin o pojemności 30.5 cali sześciennych, wzorowany na wcześniejszych modelach cywilnych.

Nieco późniejszy model 841 został zmodyfikowany z myślą o ewentualnym wykorzystaniu do walk na pustyni. 741 miał trójstopniową, ręcznie obsługiwaną skrzynię biegów i nożne sprzęgło, co było rozwiązaniem typowym dla tamtego czasu. Jego konkurent, Harley Davidson WLA uchodził za szybszy, ale Indian 741 cieszył się opinią bardziej trwałego i niezawodnego. W wojsku korzystali z niego głównie zwiadowcy i kurierzy.