x

<

>

historia

Trabant to rodzina samochodów osobowych produkowanych w Niemieckiej Republice Demokratycznej w latach 1957-1991 w fabryce VEB Sachsenring Automobilwerke w Zwickau, założonej w 1902 roku przez Augusta Horcha. Nazwa Trabant odnosi się do uczczenia wystrzelenia w ZSRR sputnika – w językach łacińskim i niemieckim „trabant” znaczy „satelita”.

Trabant był rozwinięciem taniego i małego samochodu osobowego AWZ P70, produkowanego w tych samych zakładach od 1955 roku. W samochodzie tym zastosowano karoserię z tworzywa sztucznego zwanego duroplastem. Wykorzystanie tworzyw sztucznych podwyższyło odporność auta na korozję. Karoseria z duroplastu ma podwyższoną wytrzymałość na zgniatanie; w razie pożaru duroplast nie pali się, a jego temperatura topnienia jest zbliżona do temperatury topnienia aluminium.

Poza duroplastem zastosowano też inne rozwiązania techniczne, kontynuowane w następnych modelach: małolitrażowy silnik dwusuwowy, duże szyby, stosunkowo pojemne wnętrze itp.

Pierwszą wersją pod nazwą Trabant był prototyp z 1957 roku pod nazwą P50.

Wszystkich modeli Trabanta wyprodukowano w Zwickau 3 051 485 sztuk, z których w chwili zjednoczenia Niemiec było eksploatowanych ok. 2 miliony i głównie dzięki trabantom NRD była najbardziej zmotoryzowanym krajem bloku wschodniego (w roku 1989 na jeden samochód osobowy przypadały 4 osoby). Po upadku muru berlińskiego liczba trabantów na niemieckich drogach z oczywistych względów zaczęła spadać.

modele

P50
Trabant P50 został zaprezentowany podczas targów w Lipsku w 1957 roku. 7 listopada tego samego roku z taśm montażowych zjechał pierwszy Trabant wyposażony w dwusuwowy silnik o pojemności 500 cm³ i mocy 13 kW (18 KM).

Jak u poprzednika Trabanta – P70 – poszycie wykonane było z duroplastu, lecz osadzone na stalowej konstrukcji. Rok później został wprowadzony nowy silnik Typ P50/1 o mocy 14,7 kW (20 KM) oraz nowy gaźnik 28 HB 1-1. Od maja do października 1962 roku zastosowano nowy silnik Typ P50/2. Natomiast w czerwcu zastosowano silnik o większej pojemności 594,5 cm³. Tak narodził się Trabant 600. Model był produkowany od 1957 do 1962 roku w dwóch różnych wersjach nadwozi: Limuzyna (sedan) oraz Universal (kombi). Ogółem wyprodukowano 131 440 sztuk wersji P50.
600
Od swojego poprzednika modelu P50 różnił się zwiększoną pojemnością silnika oraz niewielkimi zmianami stylistycznymi.

Wyprodukowano go w ilości 106 628 sztuk.
601
Najbardziej popularna wersja Trabanta produkowana była przez 26 lat. Nowy model posiadał zmienione całkowicie nadwozie, które bardziej kwadratowe nawiązywało do stylistyki aut zachodnich. Początkowo produkowano go z silnikiem o pojemności 594 cm³ i mocy 23 KM. Z biegiem czasu silnik wzmocniono do mocy 26 KM. Produkowany był jedynie z nadwoziem limuzyna (wersja „Universal”, tj. kombi była wówczas dostępna jedynie w modelu P600). W 1965 roku wprowadzono 601 kombi, dzięki czemu pojemność bagażnika wzrosła do 1400 litrów.

W modelu wprowadzono nową stylizację nadwozia (wzorowaną na „skrzydlatych” samochodach produkowanych w USA), oraz później kolejne zmiany takie jak: instalacja elektryczna o napięciu 12 V, tylne zawieszenie oparte na sprężynach i poprzecznych wahaczach, zmieniona pompa hamulcowa, bezobsługowy elektroniczny zapłon, nowa konstrukcja felg, ogrzewana tylna szyba, światło przeciwmgłowe i wsteczne, zagłówki siedzeń przednich oraz bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa.
800 RS
Model 601 przeznaczony na wyścigi ze wzmocnionym silnikiem dwusuwowym o pojemności 800cm³ i
5-biegową skrzynia biegów; konkurował z niektórymi samochodami produkcji zachodnioeuropejskiej.
1.1
Model produkowany od 1990 do 1991 roku, wyposażony w czterosuwowy silnik konstrukcji Volkswagena stosowany m.in w Polo (stąd też potoczne nazwy Trapolo,
Trapol lub Trampolo) o pojemności 1043 cm³ i mocy 29 kW (39,5 KM).

Zmieniono również stylistykę auta. Metalowa maska i atrapa, nowa deska rozdzielcza, plastikowe zderzaki, nowe lampy na tyle pojazdu tak jak w 1964 roku miały uwspółcześnić wygląd. Resory piórowe zamieniono na kolumny McPhersona, zbiornik paliwa umieszczono pod bagażnikiem, przednie hamulce bębnowe zastąpiono tarczowymi. We wnętrzu unowocześniono deskę rozdzielczą. Auto produkowano w wersji sedan oraz Universal (kombi) do 1991 roku. Wytworzono łącznie 39 474 sztuk.
1.1 edition 444
W 1994 roku ostatnie Trabanty wyprodukowano w limitowanej serii 444 wyposażonych w katalizator. Różniły się od poprzedników (model 1.1) pozłacanymi elementami oraz zamiast numerów posiadały imię i nazwisko kupującego.