historia
Pierwsze motocykle wyprodukowane w Świdniku i oznaczone symbolem WSK pojawiły się na polskich drogach w 1954 roku. Była to seria 20 sztuk z silnikami identycznymi, jak w WFM-kach. Serię zmontowano z części przywiezionych z Warszawy. Seryjną produkcję rozpoczęto rok później. Jednak samodzielny prototyp motocykla ze Świdnika ujrzał światło dzienne dopiero w roku 1957. Seryjna produkcja motocykli WSK ruszyła w 1959 roku.
Nazwa i znak firmowy pochodziły wprost od nazwy producenta: Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku, gdzie dla zaspokojenia potrzeb rynku w 1955 roku zlokalizowano dodatkową produkcję motocykli M06.
Motocykle WSK M06 do 1957 roku nie różniły się od tych produkowanych przez WFM. W późniejszych latach konstruktorzy z WSK zaczęli konkurować z głównym producentem pod względem stosowanych rozwiązań i modernizacji i to na tyle skutecznie, że zaprezentowany na Targach Poznańskich wiosną 1964 roku zmodernizowany model M06 zachowując tę samą cenę co WFM miał solidny widelec teleskopowy z tłumieniem olejowym, pełno-bębnowe hamulce, większy reflektor i wzmocnioną ramę.
Stało się to jedną z przyczyn decyzji o zamknięciu produkcji w warszawskiej wytwórni.
Ostatni egzemplarz WSK zjechał z taśmy 31 października 1985 roku i był to ostatni motocykl wyprodukowany w Polsce. Można powiedzieć, że od 1954 do 1985 roku trwała era M06 - to 31 lat produkcji praktycznie jednego motocykla poddawanego różnym zmianom!
W fabryce Cegielskiego w Poznaniu lub ZNTK Wrocław (tak głosi napis na jednej z zachowanych tabliczek znamionowych) produkowano także w oparciu o silnik WFM 150 - drezynę DL2.
W 2010 roku w Świdniku otworzono pierwsze muzeum tej marki motocykli. Obecnie Moto Strefa WSK jest jedną z części składowych świdnickiej Strefy Historii, otwartej 7 września 2013 roku.
modele
Motocykl WSK M06 ujrzał światło dzienne w 1954 roku. Był pierwszym motocyklem wyprodukowanym pod szyldem WSK. Miał teleskopy bez tłumienia olejowego, podwójną ramę wykonaną z profili ceowych, maleńkie hamulce. Dysponował mocą 4,5 km przy 4800 obr./min, a v max wynosiła 70 km/h. Silnik zasilany był przez gaźnik g 16.
Produkowane równolegle były rozwinięciem konstrukcji M06, w których wprowadzono wiele zmian konstrukcyjnych w celu polepszenia własności trakcyjnych i zwiększenia wygody jazdy. W modelach tych zastosowano silniki S01-Z o zwiększonej mocy znamionowej do 6,2 KM, nowe bardzo wygodne siodło, tylne amortyzatory teleskopowe o starannie dobranych charakterystykach sprężyn i tłumieniu olejowym.
W obu tych modelach wzmocnieniu ponadto uległa rama motocykla. Motocykl M06 Z-150 produkowano w 1960 roku. Był to model M06-Z z silnikiem WFM S06 o pojemności skokowej 150 cm³ i mocy 6,6 KM.
Jeden z najbardziej popularnych modeli motocykli produkowanych w Polsce. Jego produkcja ruszyła w roku 1971. W latach 1975-1978 wprowadzono nowe modele z „rodziny ptaków”. Motocykle te oprócz oznaczeń literowo-cyfrowych M06 B3, miały swoje nazwy: „Gil”, „Lelek”, „Bąk”. Różniły się od siebie przede wszystkim kolorem (były malowane w jasnych kolorach: żółtym, czerwonym oraz niebieskim).
Posiadały znacznie mniejszy bak o pojemności 10,5 l (przedtem 13 l). Zmieniono kształt kanapy, a błotniki zaczęto malować na popielato. „Bąk” był stylizowany na tzw. soft choppera, czyli dodano wysoko położoną kierownicę, odchylone siedzisko pasażera. „Lelek”, poprzez wysoko zawieszony wydech i błotnik oraz szeroką kierownicę, przypominał motocykl terenowy. „Gil” był najmniej zmieniony w stosunku pierwotnej wersji aniżeli Lelek oraz Bąk. Był też, wraz z M06B3, najlżejszą wersją, ważył on w stanie suchym 97 kg.
Wraz z modelem WSK M21W2-Ex były to pierwsze produkowane w Świdniku motocykle klasy 175 cm3. Konstrukcja modelu M21W2 opierała się na pojedynczej zamkniętej ramie spawanej z rur stalowych. Montowano w nich silniki 059 ( po roku 1975 - 060) typu W2 konstrukcji inż. Wiesława Wiatraka (znane z wcześniejszej konstrukcji SHL M17).
Ponadto w stosunku do produkowanego równolegle modelu WSK M06B3 różnił się wzmocnioną piastą tylnego koła z tłumikiem drgań skrętnych, pełną osłoną łańcucha napędowego oraz osprzętem silnika: nowy układ wydechowy i filtr powietrza wbudowany w tłumik szmerów ssania.
Produkcję 1974 pierwsze Kobuzy miały bardziej zaokrąglony zbiornik paliwa, silnik typ 059 lub 060 (W2B) 4-biegowy (tzw. czwórka), metalową lampę tylną zapożyczoną od motocykla SHL M17 Gazela, osłony boczne starego typu, tak jak WSK M06B3.
Na początku produkcji motocykl różnił się od modelu M21W2 tylko w kilku szczegółach. Pierwsze silniki posiadały instalację 12V (dwa akumulatory 6V 10 Ah spięte szeregowo), potem nastąpiła zmiana na instalację 6V (akumulator 6V 10 Ah). W modelu z instalacją 6V światło przednie główne zostało 12 V, gdyż jest zasilane bezpośrednio z prądnicy.
multimedia
partnerzy
KONTAKT
biuro@centrumpromocjimotoryzacji.pl
Sklep z pocztówkami - www.grandformat.pl
Copyright by CPM. All Rights Reserved.
Centrum Promocji Motoryzacji