Dopiero ukazanie się odmiany oznaczonej symbolem „E” udokumentowało zasadność wprowadzenia tej zmiany konstrukcyjnej. Maluch zyskał na dynamice, a jednocześnie zapewniał uzyskiwane wcześniej niskie zużycie paliwa. Zmieniło się także jego wnętrze.

Pojawiły się nowe rodzaje pokryć tapicerskich, rozwiązano problem urywających się uchwytów trójkątnych okienek, rozpoczęto produkcję rozkładanych foteli. Ponadto wprowadzono reflektory dostosowane do żarówek H4 i elektryczny spryskiwacz przedniej szyby. Uporano się z bardzo zawodnym dotychczas sygnałem dźwiękowym. Niektóre wersje PF 126p zaczęto wyposażać w alternator, który zwiększył trwałość akumulatora i umożliwił bardziej swobodne obchodzenie się z prądem. Bez obawy o bilans elektryczny można było już włączać jednocześnie dodatkowe reflektory i np. ogrzewanie tylnej szyby.

Później nadeszły czasy faceliftingu i restylizacji. Przed kierowcą pojawiła się tablica rozdzielcza, która zastąpiła ubogie rozwiązanie „jednozegarowe”. Elementami wyróżniającymi nowe wersje (fot.2) stały się plastikowe zderzaki o dużej powierzchni czołowej, powiększone boczne osłony wlotu powietrza i elektrycznie włączany rozrusznik.

I wreszcie dochodzimy do „Bisa” (fot.3). Ta wersja kryje w sobie najwięcej zmian technicznych. Konstruktorzy zdecydowali się przejść na bardziej nowoczesne niskoprofilowe ogumienie o rozmiarach 135/70-SR13, zapewniające lepsze prowadzenie auta podczas pokonywania zakrętów. W miejsce ślimakowej zastosowali nową, zębatkową przekładnię kierowniczą.

Najistotniejszym krokiem w ewolucji PF 126p było jednak wprowadzenie tylnego bagażnika, do którego dostęp uzyskuje się otwierając pokrywę, obejmującą tylną szybę. Wygospodarowanie jak największej przestrzeni wymagało zmniejszenia wysokości silnika. Postanowiono więc usytuować cylindry horyzontalnie. Skoro już zabrano się do modernizacji jednostki napędowej, wprowadzono chłodzenie cieczą, które bez wątpienia zwiększa trwałość silnika i zapewnia lepsze ogrzewanie wnętrza. Przy tej okazji zwiększono pojemność silnika do 704 cm3, dzięki czemu ponownie poprawiły się osiągi Malucha.

Pojawienie się „Bisa” wzbudziło chyba najwięcej kontrowersji w historii PF 126p. Z jednej bowiem strony mieliśmy samochód lepszy, bardziej praktyczny, z drugiej zaś wyeliminowana została możliwość instalowania haka holowniczego. Fiat 126 najpoważniejszą modernizację przeszedł w 1994 roku (fot.4). Blachy nadwozia otrzymały łagodniejsze przetłoczenia, z niektórych nawet zrezygnowano, zaś w drzwiach pojawiła się jednolita szyba. We wnętrzu zastosowano nowy zestaw wskaźników, a w silniku mikroprocesorowy układ zapłonowy. W wyposażeniu standardowym znalazł się alternator i halogenowe wkłady przednich świateł.